Komfortowe części wspólne w biurze. Czym wykończyć ściany i podłogi?

Zobacz galerię 12 zdjęć

Części wspólne w obiektach biurowych to przestrzenie i pomieszczenia użytkowane zarówno przez pracowników jednego bądź wielu najemców, jak i interesantów czy gości. Są to przede wszystkim lobby z recepcją, korytarze, hole windowe, łazienki, kuchnie, miejsca do spożywania posiłków, wypoczynku oraz różnej wielkości i typu sale konferencyjne. Ich jakość, estetykę i komfort użytkowania zapewniają m.in. odpowiednio dobrane materiały do wykończenia ścian i podłóg.

Spis treści

1. Co trzeba wziąć pod uwagę wybierając materiały wykończeniowe do biura?
2. Przestrzenie wspólne w biurach
3. Podstawowe wymagania dla materiałów wykończeniowych w biurach
4. Klasy ścieralności i użyteczności wybranych materiałów na posadzki
5. Akustyka biura - wyposażenie też ma znaczenie
6. Najczęściej stosowane materiały posadzkowe i ich ważne cechy
7. Rodzaje materiałów do wykończenia ścian
8. Podsumowanie

Analizując kwestie dotyczące doboru materiałów wykończeniowych w biurowcach, warto skupić się na posadzkowych i ściennych rozwiązaniach, z którymi użytkownicy najczęściej mają bezpośredni kontakt. Podstawowe wymagania stawiane wyrobom wykończeniowym w zasadzie zawsze wiążą się z zapewnieniem bezpieczeństwa i komfortu użytkowania.

Większym modyfikacjom i innowacjom podlegają natomiast same materiały, którymi można wykończyć wnętrza. Ich gama stale się poszerza, mają coraz wyższą jakość i lepsze parametry. Producenci bardziej zwracają uwagę na ich bezpieczeństwo dla zdrowia i wpływ na środowisko, a projektanci chętniej i odważniej z nich korzystają.

Co trzeba wziąć pod uwagę wybierając materiały wykończeniowe do biura?

Wśród najważniejszych kryteriów, które trzeba uwzględnić przy wyborze materiałów wykończeniowych w obiektach biurowych, można wymienić m.in.:

• natężenie ruchu, które zależy m.in. od liczby pracowników i interesantów; największe jest zwykle na korytarzach, w lobby i w okolicach recepcji, intensywny ruch zwiększa możliwość uszkodzenia czy zabrudzenia, zwłaszcza posadzki;
• stopień narażenia na wilgoć, zalanie, zaplamienia i zabrudzenia; dotyczy to głównie łazienek, kuchni, miejsc spożywania posiłków itp., czyli pomieszczeń, w których jednocześnie wymagane jest utrzymanie odpowiedniej higieny;
• konieczność ograniczenia hałasu w pomieszczeniu/strefie albo dobiegającego z zewnątrz, a także ograniczenie pogłosu (np. w salach konferencyjnych);
• rodzaj wyposażenia – ciężkie meble, fotele na kółkach, mobilne ścianki, regały, donice bądź inne ciężkie elementy, które mogą przyspieszyć zużycie posadzki bądź uszkodzenie ściany;
• walory estetyczne materiałów, ich kolorystykę, trwałość barw, a także możliwość dopasowania do ogólnego wystroju wnętrz w danej firmie/budynku, nawiązania do oferty i wartości marki;
• czynniki ekonomiczne – np. koszt utrzymania posadzki nie może być dużo wyższy od kosztów jej wykonania.

Przestrzenie wspólne w biurach

Lobby z recepcją zazwyczaj stanowi centrum budynku biurowego lub przestrzeni zajmowanej przez firmę. Mogą się tu znajdować również strefy pełniące funkcję poczekalni lub wręcz umożliwiające pracę lub spotkania z klientem. Natężenie ruchu jest w tym miejscu zwykle wysokie, dlatego bardzo ważna jest trwała, odporna na ścieranie i łatwa do czyszczenia posadzka. Nie można też zapominać o reprezentacyjnej funkcji lobby i recepcji, dlatego wnętrze i użyte do jego wykończenia materiały muszą być estetyczne, trwałe i ponadczasowe, a dodatkowe dekoracje mogą stanowić swoistą reklamę obiektu bądź firmy.

Korytarze to najczęściej uczęszczane miejsca w biurze, po których codziennie przechodzą pracownicy, goście, a także osoby zapewniające utrzymanie porządku w budynku. Ze względu na duże natężenie ruchu zwłaszcza posadzki muszą tu być wykonane z bardzo odpornych materiałów. Również ściany powinny być wykończone materiałami o dużej odporności na uszkodzenia i zabrudzenia, a jednocześnie stwarzać przyjazną atmosferę i nawiązywać do charakteru firmy. Warto też zwrócić uwagę na zdolności materiałów wykończeniowych użytych na podłodze, ścianach i sufitach do pochłaniania dźwięku, tj. absorpcję dźwięku i izolację hałasu uderzeniowego. Zwiększa to komfort pracy, ponieważ często bezpośrednio przy korytarzach znajdują się pokoje biurowe lub sale konferencyjne.

Sala konferencyjna pełni bardzo ważną funkcję reprezentacyjną w firmie. To tu często osoby z zewnątrz – goście, interesanci i kontrahenci – budują sobie opinię o firmie. Ze względu na duże natężenie ruchu, nacisk mebli czy zaplamienia posadzka musi być wytrzymała i odporna na zabrudzenia. Tu również trzeba pamiętać o akustyce – często rozmowy prowadzone w sali konferencyjnej nie powinny być słyszalne dla osób z zewnątrz, a odgłosy z biura nie powinny docierać do uczestników spotkania. Dlatego do wykończenia wnętrz sal konferencyjnych należy wykorzystywać odpowiednie materiały i rozwiązania zapewniające odpowiedni komfort akustyczny. 

Kuchnia i łazienka to tzw. pomieszczenia socjalne, które zwłaszcza w biurach powinny być najbardziej funkcjonalne. Szczególnie kuchnia w biurze wraz z miejscem do spożywania posiłków zwykle są miejscem integrującym pracowników na mniej formalnym gruncie.

Warto też pamiętać o toaletach, kawiarniach bądź restauracjach zlokalizowanych na poziomie lobby, które są zwykle dostępne zarówno dla pracowników, jak i osób z zewnątrz. Do wykończenia ścian, sufitów i podłóg trzeba zatem wybierać materiały o odpowiednich parametrach, zapewniających ich trwałość, czyli przede wszystkim wysoką odporność na działanie wilgoci (także na rozwój bakterii, grzybów i pleśni), dostosowaną do warunków panujących w danym pomieszczeniu – kuchni lub łazienki. Powierzchnie powinny być zmywalne, odporne na częste mycie, szorowanie, kontakt z detergentami, tak by codzienne czyszczenie nie powodowało uszkodzenia lub odbarwienia. Ważna jest również odporność na zarysowania, uderzenia, a nawet akty wandalizmu.

Warto tu też wspomnieć o coraz bardziej popularnych obecnie modelach tworzenia przestrzeni biurowych, które obejmują nie tylko stanowiska pracy, lecz także części wspólne, które mogą być użytkowane przez pracowników jednego, kilku (np. na jednej kondygnacji) bądź wszystkich najemców budynku biurowego.

Biura typu all-inclusive – nazywane również powierzchniami coworkingowymi, biurami serwisowanymi czy flex. Model co-workingowy to idea wielowymiarowej elastyczności, oznaczająca modułowość stref (pomieszczenia do pracy indywidualnej, zespołowej i do budowania relacji), mobilność w aranżacji, możliwość korzystania z nowoczesnych rozwiązań technologicznych, decentralizację. Większość biur all-inclusive znajduje się w budynkach wysokiej klasy, z efektowną, reprezentacyjną recepcją. W ramach umowy najemcy mogą korzystać z części wspólnych, takich jak kuchnie, sale konferencyjne, przestrzeń do wypoczynku czy organizowania eventów, tarasy, ogrody, budki telefoniczne, lobby recepcyjne i wiele innych.

Biura hybrydowe to rozwiązanie łączące elementy open space i biur tradycyjnych. Takie rozwiązanie to m.in. efekt zmiany modelu pracy w czasie pandemii. Pozwala łączyć pracę zdalną ze stacjonarną. W pomieszczeniach tworzone są przestrzenie o różnej funkcjonalności, np. otwarte strefy przeznaczone do pracy, części do relaksu, kuchnie z dużym wspólnym stołem, a także przestrzenie do wymiany pomysłów z innymi pracownikami. Często tworzone są także specjalne pokoje przeznaczone do spotkań z klientami czy wyciszone pomieszczenia do rozmów telefonicznych.

Coraz częściej w biurowcach powstają strefy relaksu (chillout room), z których korzystają pracownicy w siedzibie firmy bądź różni najemcy z całego obiektu. Mogą się w nich znaleźć pokoje na drzemkę, leżaki, hamaki czy wygodne pufy, a także huśtawki, konsole do gier, piłkarzyki, bilard czy sprzęt fitness. Zdarzają się nawet rowerowe stanowiska pracy – biurka, które umożliwiają pracę podczas jazdy na rowerze stacjonarnym. Mogą to być również oddane do dyspozycji pracowników wydzielona siłownia lub sala telewizyjna. Pomocne w korzystaniu z takich przestrzeni są systemy rezerwacji (np. biurek czy salek konferencyjnych), które porządkują zarządzanie nimi i lepsze planowanie organizacji pracy.

Warto też wspomnieć o tzw. fit-out, czyli pracach służących stworzeniu i wdrożeniu projektu biura dopasowanego do indywidualnych potrzeb najemcy. Projektanci przeprowadzający fit-out biura przejmują wszystkie obowiązki związane z załatwianiem formalności, projektowaniem, wyborem potrzebnych materiałów i współpracą z innymi firmami wykonującymi prace. Uwaga, nie należy jednak mylić fit-outu z remontem lub aranżacją biura.

Przeczytaj również:

• Biurowy fit-out czyli jak optymalizować koszty aranżacji
• Lobby biurowca Warsaw Trade Tower – ponadczasowa elegancja. Zobacz aktualne zdjęcia lobby WTT!

Podstawowe wymagania dla materiałów wykończeniowych w biurach

Podczas projektowania biura i jego aranżacji trzeba pamiętać o wymaganiach przepisów przeciwpożarowych (m.in. dotyczących dróg ewakuacyjnych i zabezpieczeń ppoż.). Materiały wykończeniowe muszą mieć odpowiednią klasyfikację ogniową (reakcję na ogień, palność itp.), istotne są też kwestie wydzielania szkodliwych substancji w czasie pożaru bądź wytwarzania dymu. Parametry tego typu powinny być zamieszczane przez producentów w odpowiednich dokumentach wyrobu. Jest to ważne zwłaszcza przy doborze materiałów na podłogi, ściany i sufity w korytarzach wspólnych dla użytkowników całego obiektu, które często pełnią funkcję dróg ewakuacyjnych.

Ponadto wśród istotnych wymagań stawianych materiałom wykończeniowym są ich nieszkodliwość dla zdrowia pracowników długo przebywających w pomieszczeniach, zawartość i emisja lotnych związków organicznych, wpływ na jakość powietrza i samopoczucie pracowników. Tego typu właściwości zwykle potwierdzane są odpowiednimi dokumentami, m.in. certyfikatami, atestami; często szczegółowe informacje można znaleźć w kartach charakterystyki produktu.

Nie bez znaczenia pozostaje duża odporność materiałów wykończeniowych na zabrudzenie i łatwość utrzymania ich w czystości, czyli głównie odporność na środki czyszczące, detergenty. Dotyczy to głównie materiałów posadzkowych, które są bardziej narażone na zabrudzenie i częściej są czyszczone.

W łazienkach i kuchniach warto wykorzystywać materiały zwiększające poziom higieny, np. z powierzchniami antybakteryjnymi. W biurach o dużej powierzchni istotna może być możliwość prostej renowacji, naprawy lub wymiany pojedynczego elementu lub fragmentu posadzki czy okładziny ściany.Warto też pamiętać o bezpieczeństwie użytkowania i wymaganiach wskazywanych m.in. w przepisach bhp. Dotyczy to np. niestosowania progów na łączeniach różnych rodzajów posadzek oraz antypoślizgowości posadzki (zapewnienie braku ryzyka potknięcia), szczególnie na korytarzach, w kuchniach i łazienkach. Ten ostatni parametr opisują np. opór poślizgu posadzki suchej i mokrej, a także współczynnik przeciwpoślizgowości R (np. dla płytek najlepiej R9–R13, dla powłok żywicznych – na poziomie R10).

Bezpieczne w użytkowaniu muszą być również inne elementy, np. ścianki działowe powinny być wykonane z materiałów odpornych na rozbicie albo być tak osłonięte, aby w razie uszkodzenia pracownik nie został zraniony.

Klasy ścieralności i użyteczności wybranych materiałów na posadzki

Kluczowym parametrem przy wyborze podłogowych materiałów wykończeniowych jest odporność na ścieranie. Przydatność niektórych wyrobów w poszczególnych wnętrzach opisują klasy ścieralności. Dotyczy to przede wszystkim paneli podłogowych, wykładzin PVC, terakoty i gresu.Dla paneli podłogowych klasy ścieralności wyznacza się na podstawie tzw. testu Tabera, który określa odporność powierzchni na czynniki mechaniczne.

Wyróżnia się 5 klas ścieralności – od AC1 do AC5, ale coraz częściej można spotkać się również z oznaczeniem AC6 lub nawet AC7. Im wyższa klasa, tym lepsza odporność na ścieranie. Do części wspólnych obiektów biurowych najlepsze będą te klasy AC5 i AC6, czyli o wysokiej odporności na zużycie.

W przypadku paneli drewnianych znaczenie ma również twardość drew­na wierzchniej warstwy, mierzona w ska­li Brinella (BHN). Najtwardsze modele mają wierzch z drewna gatunków egzotycznych (ja­toba, kempas, merbau – twardość powyżej 4 BHN). W pomieszczeniach in­tensywnie użytkowanych sprawdzi się też dąb, orzech, jesion, grusza, grab (3–4 BHN).

Z kolei dla wykładzin PVC określa się dwie klasy ścieralności: P – charakterystyczną dla wykładzin homogenicznych (jednowarstwowych), stosowanych w pomieszczeniach o dużym natężeniu ruchu, oraz T – najwyższą, którą mają przede wszystkim wykładziny wielowarstwowe (heterogeniczne), do miejsc o największym natężeniu ruchu. Dobierając wykładziny dywanowe, trzeba natomiast zwrócić uwagę na ich gramaturę – im większa, tym produkt jest bardziej trwały i odporny na zużycie.

Dla płytek podłogowych (terakota, gres) wyróżnia się pięć klas ścieralności PEI (badanie ścieralności przeprowadzane na mokro): od PEI 1 do PEI 5. Im wyższa klasa odporności, tym płytki są bardziej odporne na ścieranie i uszkodzenia. Klasę ścieralności 0 mają płytki szkliwione, które nadają się wyłącznie na ściany. Na posadzki w budynkach biurowych zalecane są płytki o klasie PEI 4 (z wyjątkiem miejsc o szczególnie dużym natężeniu ruchu) oraz PEI 5. Czasami w biurach dostępne są przestrzenie wspólne na balkonach lub tarasach. Tam na posadzki polecany jest gres o odpowiedniej klasie antypoślizgowości (od R10 do R13). Im wyższa klasa, tym płytki są bardziej szorstkie.

Drugim bardzo istotnym parametrem, ułatwiającym dobór głównie paneli podłogowych i wykładzin, jest klasa użyteczności, która dzieli te wyroby na domowe i przezna­czone do obiektów użyteczności publicznej. Aby ustalić klasę użyteczności, panele bada się w siedmiu kategoriach: odporności na ścieranie, uderzenia, zaplamienie, żar pa­pierosa, skutek ruchu nogi mebla i przesu­wania krzesła na kółkach oraz przyrost gru­bości po spęcznieniu. Wyróżnia się sześć klas: 21, 22, 23, 31, 32, 33 i każdej przypisane jest inne natężenie ruchu. Pierwsza cyfra w oznaczeniu kla­sy informuje, czy panel jest przeznaczony do domu (2) czy budynku użyteczności pu­blicznej (3), druga zaś wskazuje natężenie ru­chu: 1 – niskie, 2 – średnie, 3 – najwyższe. Do pomieszczeń w budynkach biurowych można wykorzystać panele i wykładziny o klasach: 32, 33 i 34 – zależnie od zakładanego natężenia ruchu. 

Akustyka biura - wyposażenie też ma znaczenie

Na akustykę biura wpływają zarówno podłogi, ściany, przegrody i przepierzenia, sufity, jak i całe wyposażenie, m.in. meble, różnego typu urządzenia (komputery, drukarki, telefony, AGD), rośliny czy dekoracje. Nie bez znaczenia pozostaje również architektura samego budynku, m.in. okna, stropy, instalacje, windy. Istotnym źródłem hałasu, choć zwykle trudnym do przewidzenia, są także zachowania ludzi.

Zapewnienie odpowiednich warunków akustycznych jest ważne nie tylko na stanowiskach pracy, lecz także na korytarzach, w kuchniach lub salach konferencyjnych, czy też w biurach typu open space lub coworking/all inclusive, w których jednocześnie jedni pracownicy głośno rozmawiają, a inni potrzebują względnej ciszy. Istotne jest także ograniczenie rozprzestrzeniania się hałasu na pomieszczenia innych firm w danym budynku.

Przy dużych i skomplikowanych realizacjach architekci korzystają z pomocy akustyka, który po uwzględnieniu wszystkich czynników tworzy tzw. krajobraz dźwiękowy (ang. soundscape), określający charakterystykę dźwiękową danego wnętrza po zastosowaniu w nim danych elementów budynku i jego wyposażenia. Uzyskane w takim modelu parametry akustyczne danej przestrzeni można modyfikować trzema podstawowymi metodami, określanymi jako:

• Absorb (pochłaniać) – tłumienie zbyt intensywnych dźwięków przy użyciu materiałów wykończeniowych i wyposażenia;
• Block (blokować) – zatrzymywanie dźwięku tam, gdzie on powstaje, tak by nie przedostawał się dalej; akustyczne izolowanie osób, czynności i sprzętów generujących nadmiar dźwięków;
• Cover (przykrywać) – przykrywanie męczących odgłosów innymi dźwiękami; np. odpowiednio dobranym szumem tła (mogą to być rozmieszczone w otwartej przestrzeni biurowej urządzenia emitujące tzw. pink noise – przyjemny dla ucha szum oparty na długich, niskich dźwiękach).

Zależnie od specyfiki danego biura i przeznaczenia konkretnej przestrzeni wspólnej warto stosować odpowiednio dobrane rozmieszczone dźwiękoszczelne i dźwiękochłonne materiały wykończeniowe poprawiające komfort akustyczny, m.in.: w podłogach, ścianach działowych i stropach, a także ścianki szklane, ścienne i sufitowe panele akustyczne, panele ścienne z roślinnością, mobilne ścianki lub budki akustyczne.

Najczęściej stosowane materiały posadzkowe i ich ważne cechy

Dobrze zaprojektowane podłogi pozwalają poprawić jakość powietrza, wyciszyć pomieszczenia, zapewnić komfort i odpowiednie odbicie światła. Poza parametrami technicznymi równie istotna, a czasami ważniejsza, jest ich estetyka.

Szeroka oferta materiałów do wykończenia podłogi zapewnia nieograniczone możliwości w zakresie projektowania i wyrażania tożsamości firmy. Różnorodne wzory, faktury i kolory umożliwiają wydzielanie stref lub tworzenie szlaków komunikacyjnych. 

Wśród najczęściej stosowanych materiałów posadzkowych można wymienić:

• wykładziny dywanowe – muszą być elastyczne, trwałe i łatwe do czyszczenia, spełniać wymagania ppoż. (wysoka klasa bezpieczeństwa przeciwpożarowego Bfl-s1 lub Cfl-s1), dlatego najlepiej stosować te przeznaczone specjalnie do pomieszczeń biurowych, np. w postaci płytek dywanowych. Powinny mieć gramaturę 600–750 g/m² (im cięższa i niższe włókna, tym wykładzina jest bardziej odporna na czynniki mechaniczne). Warto wybierać te o dobrych właściwościach pochłaniania dźwięku i izolowania hałasu. Dostępne są w wielu wzorach i kolorach. Ciekawostką są wykładziny, w których dzięki wbudowaniu diod LED można wyświetlać dowolną grafikę lub tekst;
• podłogi drewniane – parkiet, panele drewniane, deski – w miejscach o dużym natężeniu ruchu, np. na korytarzach, powinny mieć podwyższoną odporność na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne; dzięki odpowiedniej konserwacji mogą dobrze wyglądać przez wiele lat. Drewniana posadzka podnosi standard pomieszczenia, jednocześnie utrzymuje w nim ciepło, wycisza je oraz zapewnia dobrą akustykę. Bogactwo odcieni, faktur oraz wymiarów elementów pozwala na różnorodne aranżacje;
• wykładziny winylowe PVC – są elastyczne, odporne na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne, antypoślizgowe i łatwe w utrzymaniu; powinny mieć klasę użytkowania co najmniej 33/34, grubość warstwy użytkowej min. 0,5 mm, klasę T odporności na ścieranie, a także wysoką klasę bezpieczeństwa przeciwpożarowego (Bfl-s1 lub Cfl-s1); dostępne w ogromnej palecie kolorów i wzorów;
• panele winylowe LVT – są udoskonaloną wersją wykładziny winylowej, tłumią hałas są bardzo odporne na uszkodzenia mechaniczne oraz na wodę i wilgoć, co ułatwia utrzymanie czystości. Wersje homogeniczne są bardziej odporne na ścieranie i dłużej zachowują walory estetyczne. Grubość warstwy użytkowej powinna wynosić min. 0,4 mm. Dostępne w wielu wzorach i kolorach, mogą doskonale imitować naturalne deski, beton lub kamień;
• płytki ceramiczne – występują w wielu wymiarach, wzorach, fakturach i kolorach, dzięki technologii druku cyfrowego mogą imitować drewno czy kamień naturalny, można też na nich umieszczać różnego typu grafiki. Powinny być antypoślizgowe (min. R11), mieć wysoką klasę ścieralności (PEI 4 lub wyższą), odporność na zabrudzenia, zarysowania i niską nasiąkliwość;
• posadzka betonowa – jest trwała, łatwa w utrzymaniu, ma jednolitą strukturę, może pełnić również funkcję dekoracyjną (może być np. barwiona, malowana); umożliwia wyrównanie różnicy poziomów podłóg w pomieszczeniach;
• posadzki żywiczne – są bardzo wytrzymałe, elastyczne i trwałe, łatwe do utrzymania i czyszczenia; wersje poliuretanowe ograniczają odgłosy kroków, są antypoślizgowe i zapewniają duży komfort chodzenia. Posadzka może być jednolita lub zdobiona, zarówno matowa, jak i wykończona na wysoki połysk. Można z nich tworzyć atrakcyjne i oryginalne posadzki, np. z logo firmy w recepcji, jednokolorowe w sali konferencyjnej, minimalistyczne lub w kontrastowo zestawionych kolorach.

Rodzaje materiałów do wykończenia ścian

Do wykończenia ścian w przestrzeni biurowej i w częściach wspólnych wykorzystuje się wiele różnych materiałów. Odpowiednio dobrane i zestawione ze sobą będą motywować do działania, nawiązywać do historii miejsca czy tożsamości marki albo zapewniać odpowiednią jakość powietrza lub akustykę pomieszczenia.

Można stosować niemal dowolne wyroby, trzeba jedynie pamiętać o wymienionych wcześniej podstawowych wymaganiach. Dotyczy to m.in. wykończenia korytarzy stanowiących drogi ewakuacyjne czy też elementów niezagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu użytkowników. Z kolei w kuchniach i łazienkach lepiej użyć materiałów odpornych na wilgoć i łatwych do utrzymania w czystości.

Wśród wykorzystywanych do wykończenia ścian w biurowych przestrzeniach wspólnych można wymienić m.in.:

• farby – zmywalne, odporne na wilgoć, dobrze kryjące, np. dyspersyjne, ceramiczne, lateksowe, matowe i z połyskiem, w żywych kolorach lub barwach ponadczasowych (biele, beże, szarości,);
• tapety – np. fototapety, samoprzylepne tapety winylowe, bezszwowe tapety wielkoformatowe;
• tynki – w różnych kolorach, fakturach, z dodatkami (np. brokatem, płatkami złota), ciekawe efekty dają specjalne tynki i masy dekoracyjne, np. imitacja drewna, betonu lub zardzewiałej blachy;
• beton – w różnych formach, jako płytki, płyty i elementy 3D z betonu architektonicznego, masy dekoracyjne, powłoki cementowo-polimerowe, a nawet beton elastyczny w rolce/arkuszach;
• cegły klinkierowe, płytki ceglane itp.;
• drewno – w postaci różnego rodzaju desek, paneli dekoracyjnych, fornirowanych, lameli i paneli akustycznych; mogą to być również różnego typu wyroby drewnopochodne, jak płyty wiórowe lub OSB;
• płytki – dostępne w ogromnej gamie kolorów, wzorów, faktur, kształtów i wymiarów (od mozaiki po elementy wielkoformatowe), ceramiczne, betonowe, kamienne, a także ze spieków kwarcowych;
• różnego typu płyty, np. gipsowo-włóknowe, cementowo-włóknowe czy gipsowo-kartonowe (najlepiej w wersjach wodoodpornych lub ogniochronnych);
• szkło – szklane ścianki, ze szprosami, folią lub dekoracyjnymi nadrukami, z regulowaną przeziernością, w loftowych ramach itp.;
• inne ciekawe materiały, jak np.: blacha malowana, perforowana, siatki metalowe, tapicerowane panele 3D, elementy z filcu, pianki poliuretanowej, laminaty, rośliny (zielone ściany, mech), murale na cegle lub betonie; różnego typu panele i okładziny akustyczne.

Podsumowanie

Obecnie deweloperzy i architekci starają się tworzyć w biurowcach niekonwencjonalne i funkcjonalne wnętrza, oryginalne i kolorowe, dalekie od dawnych, monotonnych przestrzeni biurowych. Nie boją się wykorzystywać materiałów wykończeniowych w nieoczywisty sposób bądź stosować innowacyjnych rozwiązań i technologii z branży wnętrzarskiej.

Oczekiwania kolejnych pokoleń pracowników biurowców stale rosną – chcą oni pracować w nowoczesnym, ale przede wszystkim kreatywnym i atrakcyjnym otoczeniu. Części wspólne często stają się głównymi przestrzeniami, w których pracują oraz spotykają się pracownicy i goście. Stanowią one zatem integralną część każdego biura i powinny zapewniać komfortowe warunki użytkowania.

Dorota Czernek