Dylatacje parkingowe. Jak poprawnie wykonać szczeliny dylatacyjne w posadzkach żywicznych?
Układ i sposób wykonania dylatacji w posadzkach żywicznych na parkingach musi być odpowiednio zaprojektowany z uwzględnieniem zakładanych obciążeń oraz innych czynników zewnętrznych. Niemniej istotny jest poprawny sposób wykonania wszystkich szczelin dylatacyjnych.
Spis treści
- Wytyczne i zasady wykonywania dylatacji w posadzkach parkingowych
- Sfazowanie brzegów szczeliny dylatacyjnej
- Szczelność dylatacji
- Profile dylatacyjne. Dylatacje konstrukcyjne
- Odwodnienie posadzki. Dylatacje montażowe
Wytyczne i zasady wykonywania dylatacji w posadzkach parkingowych
Zasady wykonywania dylatacji w posadzkach podane są m.in. w Rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU poz. 1225), przy czym są to zalecenia bardzo ogólne:
- szerokość szczelin dylatacyjnych powinna wynosić od 4 do 12 mm, a w świeżej warstwie powinny być wykonane szczeliny przeciwskurczowe na głębokość od 1/2 do 1/3 grubości posadzki w odległościach: do 3 m dla posadzek na zewnątrz obiektów i do 6 m dla tych w pomieszczeniach wewnętrznych o niewielkich wahaniach temperatury.
Bardziej szczegółowe zalecenia można znaleźć w literaturze (P. Hajduk, „Betonowe podłogi przemysłowe – teoria i rzeczywistość – na podstawie wybranych przykładów z realizacji”, materiały konferencyjne WPPK, 2020):
- zdylatowane pole powinno być możliwie prostokątne (proporcje boków maks. 1:1,5), optymalnie kwadratowe;
- należy unikać pól wąskich lub ze szpiczastym zakończeniem, które mają tendencję do spękań i zarysowań;
- w miarę możliwości nie wykonywać dylatacji w miejscach oddziaływań dużych sił skupionych;
- w miejscach krzyżowania się dylatacji poprzecznych z podłużnymi odpowiednie linie przebiegu dylatacji nie mogą być poprzesuwane względem siebie;
- należy unikać krzyżowań się dylatacji na głównych ciągach komunikacyjnych;
- nie wykonywać dylatacji podłużnych na ciągach ruchu kołowego;
- nie wykonywać wklęsłych naroży, w razie konieczności ich zastosowania należy je dodatkowo naciąć;
- dyblować szczeliny poprzeczne na ciągach ruchu kołowego, szczególnie przy naciskach kół >40 kN.
Dlatego układ, szerokość i sposób wykonania dylatacji powinny być podawane w dokumentacji projektowej. Jest to o tyle istotne, że wszelkiego rodzaju błędy skutkujące przeciekami mogą prowadzić do późniejszych, trudnych do usunięcia i kosztownych problemów. Tym bardziej że na układ dylatacji mają także wpływ m.in. grubość płyty, technologia betonowania, sposób zbrojenia płyty, obecność słupów czy układ ścian.
Przeczytaj również:
- Dylatacje w żywicznych posadzkach parkingowych. Rodzaje i wymagania
- Wypełnienie dylatacji parkingowej. Jaki rodzaj masy dylatacyjnej wybrać?
- Betonowe posadzki przemysłowe w halach. Jak wzmocnić wierzchnią warstwę posadzki betonowej? DST czy żywica eposydowa?
Sfazowanie brzegów szczeliny dylatacyjnej
Obciążenie ruchem kołowym wymusza sfazowanie brzegów szczeliny, które zabezpiecza jej krawędzie przed uszkodzeniem podczas przejazdu samochodów przez dylatację. Wielkość sfazowania powinna wynosić 3–5 mm. Masa dylatacyjna znajduje się wtedy nieco niżej i nie jest tak narażona na uszkodzenia mechaniczne. Przy intensywnych obciążeniach mechanicznych korzystne może być zastosowanie kątowników ochronnych.
Szczelność dylatacji
Sposób wykonania dylatacji należy także rozpatrywać w kontekście szczelności. Masa dylatacyjna, jakkolwiek cechuje się pewną szczelnością, może ulec uszkodzeniu, dlatego aby zapewnić trwałość eksploatacyjną, czyli absolutną szczelność, dodatkowo stosuje się specjalne taśmy wklejane na żywicę reaktywną. Dotyczy to także dylatacji brzegowych i montażowych.
Dylatacje brzegowe najczęściej są wykonywane w sposób pokazany na zdjęciu poniżej.
Prowadzi to, zwłaszcza przy zmywaniu posadzki, do zawilgacania ścian. W zimie może to powodować wnikanie chlorków w konstrukcję i późniejsze skażenie betonu oraz ich negatywne oddziaływanie na stal zbrojeniową. Rozwiązaniem jest zrobienie fasety/cokolika (schemat poniżej).
Profile dylatacyjne. Dylatacje konstrukcyjne
Specyfika konstrukcji w wielu sytuacjach wymusza zastosowanie dylatacji konstrukcyjnych. Tu umiejscowienie, szerokość i przemieszczenia w obrębie dylatacji mogą być zupełnie inne.
Do tego dochodzi konieczność zapewnienia odporności mechanicznej oraz szczelności, oczywiście przy zachowaniu wymaganej zdolności ruchu. W tym przypadku podejście jest zupełnie inne.
Wykorzystuje się specjalne profile dylatacyjne, których rodzaj dobiera się pod kątem obciążeń eksploatacyjnych, miejsca wbudowania (posadzka, posadzka–ściana) oraz przewidywanych przemieszczeń. Taki profil mocowany jest mechanicznie, jego środkowa część zapewnia zarówno szczelność, jak i odporność mechaniczną.
Spotyka się także profile umożliwiające np. przejście z nawierzchni z żywic syntetycznych w nawierzchnię asfaltową.
Odwodnienie posadzki. Dylatacje montażowe
W przypadku nawierzchni parkingów wykonanie dylatacji montażowych jest ściśle związane z odwodnieniem posadzki. To ostatnie realizowane jest najczęściej przez zastosowanie korytek odwadniających wprost „wstawionych” w podkład i „uszczelnionych” elastyczną masą na styku z posadzką.
Często podłożem pod posadzkę żywiczną jest podkład betonowy ułożony na warstwie rozdzielającej z folii. Taką sytuację spotyka się zwykle w garażach podziemnych nowych wielopiętrowych budynków, stawianych przez deweloperów. Styk posadzki z odwodnieniem, nawet po zastosowaniu elastycznej masy, nie będzie szczelny.
Obciążenia mechaniczne (ruch kołowy) skutkują uszkodzeniami masy dylatacyjnej i nieszczelnościami, do tego samo łączenie korytek nie jest szczelne. W rezultacie dochodzi do penetracji wilgoci w warstwy podłogi, pod powłokę żywiczną. Dodatkowo samo łączenie ze sobą poszczególnych odcinków odwodnień także nie jest szczelne.
Rozwiązaniem może być odpowiednie obsadzenie kratek. Istotą tego rozwiązania jest obsadzenie odwodnienia w szczelnej dla wody, bezskurczowej zaprawie.
